กลางปี 2549

ปี 2549 เป็นปีที่ "พาย" กำลังศึกษาต่อปริญญาโทที่ประเทศอเมริกา แต่ก็ได้กลับมาเยี่ยมบ้านที่เมืองไทยเป็นระยะเวลาประมาณ 2 สัปดาห์ช่วงปิดเทอม  ในตอนนั้นเหลือเวลาอีกประมาณ 1 ปีก่อนที่พายจะเรียนจบ พายจึงคิดเล่นๆว่าอยากหาทำวงดนตรีตอนที่เรียนจบกลับมาแล้ว ซึ่งเพื่อนสนิทพายได้แนะนำให้ไปคุยกับเพื่อนสมัยมัธยมของเขา ซึ่งคือ "ถั่ว" แห่งกลุ่มโมโนโทนนั่นเอง  ถั่วเป็นคนอารมณ์ดี กว้างขวาง และเป็นนักดนตรีที่เก่งมากคนหนึ่ง ซึ่งเขาได้แนะนำพายให้รู้จักกับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเขาซึ่งเคยทำเพลงมาด้วยกันตั้งแต่ก่อนที่มาอยู่กับกลุ่มโมโนโทน ชื่อว่า "หนุ่ม"  หนุ่มในขณะนั้นยังเรียนอยู่ แต่ก็เล่นดนตรีกลางคืนและทำเพลงเองไปด้วยในนามของกลุ่ม "กาลาแมร์ก๊วน" ซึ่งเป็นกลุ่มนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าคุณทหาร ลาดกระบัง  เมื่อพายและหนุ่มได้พบกันก็คุยกันเรื่องเพลงที่ชอบและทัศนคติทางดนตรี ซึ่งเขาทั้งสองก็ถูกชะตาในเวลาอันรวดเร็ว  พอพายกลับไปอเมริกา เขาทั้งคู่ก็แต่งเพลงทำเพลงแลกกันไปมาโดยใช้อีเมลและ MSN เป็นสื่อกลาง  พายได้แต่งเพลงไว้หลายเพลงอยู่แล้ว ซึ่งหนุ่มก็รู้สึกชอบในแนวเพลงและมุมมองการแต่ง จนกระทั่งหนุ่มได้ตกลงปลงใจว่าจะร่วมทำเพลงกับพายโดยทำเพลงที่พายเป็นคนแต่ง และตัดสินใจทำวงร่วมกัน พายจึงได้พยายามคิดชื่อวงขึ้นมา ด้วยความที่เป็นคนชอบสูบบุหรี่ พายจึงอยากให้มีคำว่า Cigarette อยู่ในชื่อของวงโดยพยายามหาคำต่อท้ายที่รู้สึกว่าเหมาะสม คิดไปมาอยู่หลายคำจนมาเริ่มรู้สึกดีกับคำว่า Launcher กลายเป็น Cigarette Launcher แปลตรงตัวว่าเครื่องยิง​ (เหมือนฐานยิงจรวด) บุหรี่ ซึ่งไม่ได้ทำให้ชื่อวงมีความหมายอะไรเป็นพิเศษเลย แต่ก็รู้สึกเป็นคำที่เข้ากันได้และติดหู จึงใช้ชื่อนี้ต่อมาเป็นชื่อของวง

กลางปี 2550

ปี 2550 เป็นปีที่พายเรียนจบและกลับมาอยู่ประเทศไทย ซึ่งหนุ่มได้เตรียมการชักชวนเพื่อนๆ ชื่อว่า "โอ๊ค" มาเป็นมือเบส และ "ป้อง" มาเป็นมือกลอง  โอ๊คเป็นมือเบสสายแจ๊ซที่ไม่ค่อยเข้าใจในแนวเพลงที่พายแต่ง แต่เป็นคนที่เรียนทฤษฎีดนตรีมาอย่างชำนาญ จึงสามารถสร้างไลน์เบสที่ฟังดูแปลกหูแต่รับกับดนตรีของพายอย่างลงตัว  ส่วนป้องเป็นมือกลองแนวร็อคสายเมทัล แต่ก็สามารถตีกลองหนักก็ได้ นุ่มก็ได้ และคิดไลน์กลองได้อย่างสลับซับซ้อน สำหรับหนุ่มแล้ว หนุ่มเป็นมือกีต้าร์ไฟฟ้าที่ไม่เน้นการปั่น แต่เน้นการใช้เอฟเฟกต์เพื่อเล่นกับซาวด์เป็นหลัก โดยเฉพาะเสียงดีเลย์  สุดท้ายสำหรับพาย พายเป็นคนที่แต่งเนื้อร้องและทำนองของเพลงทั้งหมด โดยแต่งออกมาจากกีต้าร์โปร่ง ซึ่งพายเป็นคนเล่นกีต้าร์สายริธึ่ม เน้นการเลือกจังหวะการสตรัมมิ่งแปลกๆและการจับคอร์ดที่ออกมาจากเมเจอร์และไมเนอร์ปรกติ ซึ่งเขาได้รับอิทธิพลมาจากการจับคอร์ดแบบแจ๊ซ และการทดลองจูนปรับสายแบบต่างจากปรกติ (Alternate Tuning)  เมื่อ 4 คนนี้นำดนตรีของตัวเองมารวมกัน จึงทำให้เกิดแนวดนตรีที่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร เพราะมีส่วนผสมทั้ง Brit Rock, Brit Pop, American Pop/Rock, อินดี้แบบไทยๆ, โฟล์ค, อิเล็คทรอนิก ฯลฯ แต่ก็รู้สึกลงตัว ซึ่งตอนนี้พายได้ตัดสินใจจะเรียกแนวเพลงที่ทางวงทำสั้นๆว่า Hybrid Alternative Rock

ปลายปี 2551

ตั้งแต่ 2550 เป็นต้นมา ทางวงก็ได้ทำเพลงออกมาเรื่อยๆกับกลุ่มกาลาแมร์ก๊วน ซึ่งหนุ่มเป็นสมาชิกหลักอยู่  ในปี 2551 ทางวงได้เคยนำเพลงไปเสนอค่ายอย่าง SpicyDisc, Smallroom และ Believe แต่ก็ได้รับการปฏิเสธทั้งหมด  จากนั้น ด้วยความช่วยเหลือของอาจารย์ของโอ๊ค ทางวงได้รับการเสนอให้ร่วมกับค่าย Dark Side ซึ่งเป็นค่ายเพลงแนวเมทัลของ RS แต่เนื่องด้วยแนวเพลงไม่ค่อยตรงกัน รวมทั้งความกลัวในการขาดอิสรภาพในการทำเพลง พายจึงได้ขอปฏิเสธข้อเสนอไป แล้วทางวงก็ได้ตัดสินใจใหม่ ทำเพลงอย่างอิสระ ในรูปแบบที่ต้องการทั้งหมดโดยไม่สนใจเรื่องการมีค่ายอีกต่อไป

กลางปี 2553-ต้นปี 2554

ทางวงมีการนัดซ้อมเล่นดนตรีรายสัปดาห์ทุกวันเสาร์ที่บ้านของป้องซึ่งมีห้องซ้อม แล้วพอมีเพลงใหม่ก็อัดและทำกันที่หอของหนุ่ม โดยมีเพลงใหม่สำเร็จออกมาแค่ปีละเพลงสองเพลง ช่วงหลังๆ สมาชิกในวงยกเว้นพายได้ตัดสินใจร่วมกับเพื่อนๆในกลุ่มนักดนตรีกลางคืนหุ้นกันทำร้านเนื้อย่าง จนเหมือนกับว่าทางวงเริ่มจะมาถึงทางตันแล้ว  แต่พอเหมือนไม่มีที่จะไปต่อ ก็มีเพื่อนซึ่งเป็นโปรดิวเซอร์ ชื่อว่า "ศน" ที่อยู่ในกลุ่มโมโนโทนฟังเพลงชื่อ Unfound ของวงแล้วชอบ พายจึงขอให้ศนช่วยโปรดิวซ์ให้ ซึ่งศนก็ช่วยเหลือทุกอย่างแบบฟรีๆ อัดเพลงด้วยงบประมาณที่น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ และได้รับความช่วยเหลือรวมทั้งความเมตตาเอ็นดูจากรุ่นพี่หลายๆคน ไม่ว่าจะเป็นพี่ๆในโมโนโทน หรือพี่โคอิชิที่ช่วยมิกซ์เพลงให้ ในช่วงก่อนจะปล่อยซิงเกิ้ลแรกออกมา ทางวงได้รับความช่วยเหลือให้ได้ไปเล่นในงาน Big Mountain Music Festival ครั้งที่ 2 ในเดือนธันวาคม 2553 ทำให้ได้รู้จักกับพี่ "มด" และกลุ่ม Mind the Gap ซึ่งในภายหลังได้ช่วยเหลือทางวงในหลายๆทาง  จากนั้นพอเพลงอัดเสร็จมา 2 เพลง ทางวงก็ได้ปล่อยเพลง Not too late ออกทาง Fat Radio ก่อน แต่ไม่มีผลตอบรับเลย จากนั้นก็ตามไปด้วย Unfound ซึ่งได้รับผลตอบรับดีมาก ซึ่งน่าจะเป็นเพราะพี่ๆเพื่อนๆที่เป็นดีเจที่แฟตฯก็ช่วยสนับสนุน (ถึงเขาจะบอกว่าเขาไม่ได้ช่วยดันอะไรเลย แต่เราคิดว่าเขาก็มีส่วนช่วยเยอะมาก) เพราะพี่ๆเพื่อนๆแห่ง Mind the Gap ช่วยกันโทรไปโหวต และแฟนๆของวง The Note ซึ่งได้มารู้จักกันก็ช่วยสนับสนุนเพลง Unfound ให้ได้ขึ้นชาร์ต Fat 40 สูงถึงอันดับที่ 2 ในเดือนพฤษภาคม 2554

กลางปี 2554-กลางปี 2556

พอเพลง Unfound เริ่มเป็นที่รู้จักได้ไม่นานสมาชิกของวงก็เริ่มที่จะมีภารกิจที่ทำให้ต้องแยกย้ายจากการทำวง ป้องเป็นวิศวกรอยู่ระยอง โอ๊คเป็นนักดนตรีอาชีพ หนุ่มต้องดูแลร้านอาหารที่ตัวเองทำ และพายต้องไปเรียนต่อที่ประเทศอเมริกา วง Cigarette Launcher จึงต้องหยุดพักกลางคัน โดยสมาชิกที่สัญญาว่าจะทำต่อไปด้วยกันก็คือหนุ่มและพาย ผู้เป็นสมาชิกก่อตั้ง โดยตกลงกันว่าจะทำโดยเชิญเพื่อนๆมาช่วยกันเล่นในตำแหน่งอื่นๆแทนการมีสมาชิกถาวร ระหว่างที่พายอยู่ที่อเมริกา ก็ได้ทำไซด์โปรเจ็กต์กับรุ่นน้องที่เรียนอยู่ที่ Berklee College of Music ทำวงเฉพาะกิจชื่อว่า The Friendly Fumes คัฟเวอร์เพลง "ไปในดาว" ของวง Death of a Salesman ซึ่งพายได้ส่งไปที่ Fat Radio และได้ขึ้นชาร์ต Fat 40 สูงถึงอันดับที่ 19 ในต้นปี 2556

กลางปี 2556-ปัจจุบัน

พายได้เรียนจบและกลับมาจากอเมริกาเมื่อเดือนเมษายน 2556 และตั้งใจว่าจะเริ่มทำเพลงของโปรเจ็กต์ Cigarette Launcher นี้ขึ้นอีกครั้ง โดยนำเพลงที่แต่งไว้ก่อนไปอเมริกาหนึ่งเพลงชื่อว่า "พันธนาการ" และเพลงที่แต่งระหว่างที่อยู่ที่นู่นชื่อว่า "ปล่อยมือไป" อีกหนึ่งเพลง มาทำเป็น studio version โดยเริ่มอัดเดโมตั้งแต่กลางปีจนใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ในตอนนี้ (กลางปี 2557) และวางแผนจะเข้าสตูดิโอทำเพลงให้แล้วเสร็จภายในปีนี้ (2557) ให้ได้ โดยในคราวนี้มี "ถั่ว" เป็นโปรดิวเซอร์และมือเบสเล่นสด "ดัมมี่" เป็นมือกลองเล่นสด "เอ" จากวง Chickenwings เป็นมือเบสห้องอัด และ "ติ" จาก Seasons Five, The Caption รวมทั้งแบ็คอัพและเล่นอัดให้กับศิลปินอีกมากมายเป็นมือกลองในห้องอัด